kavuşmamak için önce işleri boka sokarsın, bütün kapıları ellerinle kapatırsın, git dersin kabul etmez, yinede onun gidince mutlu olacağını düşünürsün, sonra da gitmez, hayatını mahveder,gitmez. zaman geçer bir bakmışsın ki senin kapattığın kapıları onunda açmaya gücü yetmez, başka bir kapıda görürsün eyvah dersin,gitmiştir. dönmesi için herşeyi yapabilecek pozisyondasındır,olmaz. kendini bu sefer sen kaybedersin bensiz nasıl mutlu olmayı düşünür diye , ama bu yolu sen seçmişsindir. herşeyi başa almak istersin ,bir bakmışsın neler yaşanmış neler bitmiş. senin elini tutmaya kıyamadığın kendini ne hale sokmuştur. artık bu doku asla eskisi gibi olmayacaktır. sonra özlersin o mutlu anları hemde köpek gibi. bakarsın hiç biri aynı mutluluğu veremiyor sana, takılır kalırsın. işte o noktadan sonra sadece özlersin istemeyerek, iradene söz geçmez ama kavuşamayacağın aşikar. ne yaptım ben diye sorarsın kendine , bittiğinin resmidir . geçmiş olsun dersin kendine, geçmez bilirim.
