Başıma geldi efenim şöyle ki :
izmirde fazla vakit gecirilmistir ve son sehirler arasi otobusun de bornova kavsaktan, bagirislarina aldirmaksizin ilerlemesini ümitsiz bi şekilde izlemenin ardindan yaklaşmakta olan ne idüğü belirsiz bir 302 otobüse,ne olabilecegini dusunmeden son fırsatmiscasina el sallarsin ve o da ne, otobus yavaslar,akabinde durmadan hafif hızda ilerleyerek ön kapiyi acar ve sorar dili dolaşarak:
-nereyyyee gidejeksinijzz abijim?
-(ahan da sıçtığımızın belgesidir bakışıyla)*a abi,ama sen yorma kendini biz gideriz be abi,valla!
Denmesine rağmen otobüse tek şans olarak binilir ve bomboş görünen ama aslında her koltukta azrail ve saz arkadaşlarının oturduğu görülebilen otobüste yusuf yusuf 80 dakika geçirilir efenim ki evlere şenlik. Hele amcamın keskin virajları dönerken birayı fondiplemesi var ki,ortama alışmak için kendimize de bira almışlığımız vardir ilk tekel bayisinden efenim,bari kafa güzel eğlenerek gidelim öbür tarafa mantığıyla.*
