"iki yalnız insanın filmi. istanbul'a, onun küçük insanlarına, türk filmlerine dair bir film gibi düşünüyorum. özlediğim bir şeyleri yazdım. esengül, orhan Gencebay, bergen, türk sanat müziği duydum yazarken. ev kadınlarının, arabeskçilerin, müzikseverlerin, fotoroman sevenlerin, melodram sevenlerin gözleri yaşlı ama gülümseyen yüzlerini hayal ettim bazı sahnelerde. bu filmi seyirciler için yazdım. gerçeğin romantizmini görüyorum resimlerde. özlem ve göndermeler var eskilere, ama bu günün dilini konuşan, mahallemizdeki insanlar bunlar. hepsi de kırık kalpler..." uğur yücel
