öyle böyle değil ben bir yıldır tanıyormuşum meğersem bu yazarı. zaman ne çabuk geçiyor arkadaş. hiç farkında değilim.
ilk gününü bilirim ben bunun. yaşlı teyzeler gibi hissettim şimdi kendimi. çocukluğunu bilirim senin gibi oldu. ama azıcık idare et. bak saat kaç oldu. hala cümle kurabilmem bile büyük mucize.
neyse, işte ilk gününü biliyorum. böyle çömdü. bişi bilmiyordu. ablaaaa ocağına düştüm yardım et diye ağlardı. çok ısrar etti. ben de ablası oldum. elinden tuttum. taaa nerelere getirdim.
zaten başlığını açtığım yazarları çaktırmasam da pek kollarım. kendimi onlardan sorumlu gibi hissederim. evlatlarımmış gibi. ama bu velete kanım çok kaynadı derler ya aynen öyle. zaten "evlatceğizim" diye seslenirim kendisine laf aramızda.
tanırım iyi çocuktur filan demeyeceğim. bu ona hakaret olur. vakti zamanında sabahın köründe kendisine zırlamışlığım çoktur. valla çok çekti benim o "ailemi, evimi özledim ben" triplerimi. şimdi kendime asla şeker gibi tanımını yapamam. cadıyımdır çünkü fazlasıyla. ama evlatceğizim dediğim bu yazar cidden şeker gibidir. böyle at çayının içine de iç o derece. tamam burası çok iğrenç oldu ama saate bakın bi be.
yine konu dışına çıktım sanırsam. ne diyordum. birinci yılı kutlu olsun diyordum. aslında bu yazıyı dün sabah yazmak isterdim de olmadı işte elimde olmayan sebeplerden dolayı.
iyiki başlığını açmışım diyorum. bak unutmadan şunu da söyleyeyim. olm varya gördüğüm ilk yerde seni kolundan tutup alışveriş merkezine sürüklüyorum. senin stilini değiştirmek lazım. şöyle iyi birkaç kıyafet almak lazım. olmuyor böyle. bak hep diyorum. buradan da diyorum. ne kadar ciddiyim anla işte.
bu arada kıymet bil sadece çok önemsediğim ve uzun zamandır tanıdığım kişilerin nickaltına böyle uzun yazılar yazarım. saçma da olsa.
hadi başka bir özel günde görüşmek dileğiyle. kendine cici bak! evet çok iğrencim. iğrençlikte doruk nokta hatta. *
