aşıktır o kız kardeş abisine. onu arar hep, onun gibi olsun ister seveceği erkek. onun gibi baksın, onun gibi giyinsin, onun dinlediği şarkıları dinlesin... 'başın sıkışınca sadece bana gel' der abisi. başı sıkışmasa bile sıkışmış gibi yapar kız kardeş, sadece bir şeyler paylaşmak adına.
ilk aşkını anlatır kardeş abisine. abisinin aradaki benzerlikleri farketmesini ister. abisinin ilk aşkını duyunca da kalkar gider. anlam veremez abi, çocuk der geçer.
yaş ilerler, artık sadece kardeş değil, çok iyi iki arkadaş olurlar. ama kız kardeş hala aşıktır abisine. abisiyle dışarı çıktığında sevgilisymişçesine salınır, kimse bakmasın ister, herkesten sakınır.
muhtemelen abi de benzer şeyler hissetmektedir ama kız kardeş hiçbir zaman bilmez bunları. anlatmaz çünkü abi. abidir o, büyüktür, örnektir. ne olursa olsun haklıdır ve her zaman lafını geçirmek zorundadır. belki de bu yüzden kız kardeş haddinden fazla bağlıdır abisine. bu yüzden bu kadar saplantılıdır.
zaman geçer, kız kardeş yapar çocukça bir hata. abisinin affedeceğini bilir ama. sonra farkeder, sandığı hayal kahramanı değilmiş abisi. gözünü karartabilirmiş ve silebilirmiş kardeşini. hatta küfür bile edebilirmiş herkesin içinde. aşağılayabilirmiş karakterini, namusunu.
yaralanır kız kardeş. daha da güvenmez hiçbir erkeğe. vazgeçer ona benzeyeni aramaktan.
ve bir daha sevemez abisini kör kütük. abi demeye varmaz dili..
