yaklaşık yarım saat önce üzerine eğildiğim, gömüldüğüm masanın üzerindeki toplamı,yaklaşık 3500 sayfa eden kitaplara ve boş kahve bardağına ve boş kola şişesine ve boş gofretin zımbırtı paketine bakarak "o değil de ömrüm böyle mi geçecek" diyerekten bir isyan, kendinden geçme, beynin sikilmesi dolayısıyla kurduğum cümledir.
ve akabinde kendime acıdım.evet..hala tatile gidememiş olduğumdan, hala önümde 2 sınavım olduğundan ve hala hava çok sıcak olduğundan ve yandaki naci usta nın kızarttığı iğrenç patatesin yanında, ciğer, köfte vs. kokusu burnuma gelirken karnım guruldarken ve et fiyatları almış başını gitmişken ve ben yiyeceğim etin geçmişini bilememem dolayısıyla güvenemediğimden acıdım kendime.
siz de acıyın.ağlayın.
