Kötü karakterli bir genç varmiş. Bir gün babası ona çivilerle dolu bir torba
vermiş. "Arkadaşların ile tartışıp kavga ettiğin
zaman her sefer bu tahtaperdeye bir çivi çak" demiş. Genç, birinci (ilk) günde
tahtaperdeye 37 çivi çakmiş. Sonraki haftalarda kendi kendini kontrol etmeye
çalışmış ve geçen her günde daha az çivi çakmış. Nihayet
bir gün gelmiş ki hiç çivi çakmamış. Babası onu yeniden tahtaperdenin
önüne götürmüş. Gence "Bugünden başlayarak tartışmayıp kavga etmediğin
her gün için tahtaperdelerden bir çivi çıkart" demiş.
Günler geçmiş. Bir gün gelmişki her çivi çıkarılmış.
Babası ona "Aferin iyi davrandin ama bu tahta perdeye dikkatli bak. Artık çok
delik var. Artik geçmişteki gibi güzel olmayacak" demiş. Arkadaşlarla tartişip
kavga edildiği zaman kötü kelimler söylenilir. Her kötü kelime bir yara(delik) bırakır.
Arkadaşına bin defa kendisini affettiğini söyleyebilirsin ama bu delik aynen
kalacak (kapanmayacak). Bir arkadaş ender bir müchever gibidir. Seni güldürür
yüreklendirir sen ihtiyac duyduğunda yardımcı olur seni dinler sana yureğini açar" demiş.
