ayırt etme yokluğu. bir kişinin kendi bakış açısı ile başka bireyinki arasında ayrım yapamamasıdır. özellikle ergenlik dönemiyle başlar. ergenler, yanlış bir biçimde, çevrelerindeki insanların "onların davranışıyla ve görünümüyle onlar kadar saplantıyla ilgilendiklerini" ve her zaman ilginin odağı olduklarını kabul etmeye başlarlar. ergenler gittikçe kendi yarattıkları bir seyirci kitlesiyle çevrilirler.
benlik bilinci artar ve ergenler kendilerine hayran olma ile kendini eleştirme arasında gidip gelirler. oğlanlar saçlarını sanki gelişigüzel, taramamış bir biçim alacak biçimde dikkatle tararlar ve çevresinde kızların delice çığlıklar atacağı rock yıldızları olduklarını düşünürler. kızlar ünlü dergilerin kapaklarına benzeme çabasıyla özene bezene makyaj yaparlar; gözlerini ve kirpiklerini boyarlar. benmerkezci insanlar birbirleriyle karşılaştıklarında, her biri gözlemleyen olmaktan çok gözlemlenen olmakla ilgilenirler.
