çocukluğumdan beri farklı kişiler tarafından anlatılan mavaldır.
"bizim bir akrabanın, tanıdığının tanıdığı... o zamanlar askerliğini yaparken şahit olmuş. askerlerden birisi kur'an okurken gizli gizli, paşa bey gelmiş kur'an'ı alıp da çöpe atmış..."
ama iyi oluyor aynı kalıpta farklı kişilerden dinlemek aynı hikâyeyi. hepimizin adem ve havva'dan geldiğimizi hatırlatıyor bana. çünkü birbirinden çok bağımsız insanların bir akrabalarının, bir tanıdığı oluveriyor kahraman her defasında.
