kalbin başka türlü çarpmasıdır. nerede olursanız olun sanki size ait bir sığınaktaymışsınız gibi ve etrafınızda kimler olursa olsun aslında sadece siz varmışsınız gibi, o güne kadar aradağınız her neyse onu bulmuşsunuz ve asla kaybetmeyecekmişsiniz gibi, huzur denen kavramın tam olarak ne olduğunu anlamış, beklenen mutluluğa sonunda kavuşmuş gibi...
ilk aşkınızın omzuna başınızı ilk yasladığınızda olanca samimiyetinizle "başımı ilk kez birinin omzuna yaslıyorum" diyerek sevginizi, güveninizi, mutluluğunuzu ve huzurunuzu anlatmaya çalıştıysanız ve üstünden çok geçmeden terkedildiyseniz çok fenadır işte, hatırladıkça acıtır canınızı. kendinizi, herkesten sakladığınız büyük bir sırrınız açığa çıkmış gibi hissetmekten alıkoyamazsınız bir türlü.
aslında bütün bunlar da aşırı duygusallığın etkisiyle yazılmış cümlelerdir belki de ve akıl başa gelip de dünya hatırlandığında mantıksız gelecektir, kim bilir?
