dumanla başlarsın vazgeçmeye
bir sefer de beceremez defalarca karıştırırsın gözyaşını dumana, olmaz yine
belki aşkın, belki kaybedilmişliğin, belki olmayışın tiryakisisindir, karanlık bir odada dinlersin sezen'den.
yalnızlık korkutmaz artık, mecburi seversin, unutmak
tenini, kokusunu, sesini
gün geçer, ah bu zaman!
delilik hali getirir üstüne, atmaya çalışmak düşüncesi
içindeki her şeyi kırıp gitmek vaktidir artık, kalanlara güzel günler olsun,
giden...
bi taşta anılır belki, belki farkedilir, gidince anlaşılır hiç gelmeyeceği...
okuma yazdıklarımı, ya da oku
bi 'son'
vazgeçtim her şeyden.
