1980 li yılların ortaları ve ben çocuk yaştayım o zamanlar. bayram sabahı üç kardeş erkenden kalkar, hiç yenisi alınamayan fakat eskilerin özenle tamir edilmesiyle yeni gibi gördüğümüz elbiseleri giyer ve mezarlığın yolunu tutardık. camilerden çıkan cemaatler kasabanın ortak mezarlığında buluşur bir bayramlaşmada orada yapılır ve herkesin ölüleri için mezarlığın dış duvarına sıralanılır kuran okunurdu. ben sabırsızlanırdım ne zaman bitecek diye. kuran okuma işi biter ve biz azgın bir çocuk seli halinde kalabalığa taarruza geçerdik. her önümüze gelenin elini öperdik onlarda bize hemen şeker,lokum,bisküvi ya da çörek ikram ederdi. sonra bir kenara çekilir kimin poşeti daha çok dolu diye sayım yapardık. artık akşama kadar eve gelmezdik, karnımız o şekerlerle çöreklerle tıka basa dolardı. hey gidi günler hey.
