efendim bizim binada oturuyor kendileri. tanımam etmem. bir kere programını izlemişliğim yok. annem zorla götürmeye çalıştı bir kere. gel gidip tanışalım falan diye gitmedim işim olmaz diyerekten de. bu adamı görünce böyle bir garip oluyorum usta. işte girişte asansörde yok bilmem nerde.
iç ses:
-vay be adam ne güzel giriyor kapının şifresini.
-vay be adamın oğlu kızı falan da varmış.
yok ünlü ünsüz kimseyi yücelten ilahlaştıran bir adam değilim de komşular bayağı bir yüceltmişler adamı gözlerinde bana da yansımış.
aynı binada oturmanın en güzel kısmı bayramlarda tatlı falan gönderiyor. yok tatlısını da yememde karaköy güllüoğluna hayır diyemiyorum biliyor musun?
