ağlatamamış ama dökülmeyen o damlayı da göze mıhlamış filmdir. hem içinize taş gibi oturur mişkanın acıklı hikayesi hem de köyde olan bitenler kahkahalar attırır. şimdiye kadar izlediğim en başarılı kars şivesidir ayrıca. çocukların şive pek olmamış, elma kızımız pek bi şehirli havadaydı ama yine de genel olarak özellikle karstaki azerilerin kullandığı şivedeki o pek neşeli harmoni yakalanmış. bir de o kadar güzel yerel küfürler ve deyişler kullanılmış ki, resmen belgesel verimliliğinde olmuş. mesela, karnına çorlamak* şerif sezerin ağzına pek yakışıştır. zaten bir sevgi birimi olarak kaz eti olayına diyecek laf bulamıyorum, anca böyle sevimli anlatılırdı.
özetle, birkaç ufak eksiğine rağmen (konservatuar sınavındaki kadın çok abartı ve gereksizdi mesela. hayır yani gittikleri yer kars, paris falan değil. köyle kent arasına bu denli mesafe koyacak alan yok. bi de köydeki, öğretmen de çok fazla iyi ve batılıydı. o kadar kolay adapte olamıyor bu temiz yüzlü çocuklar doğu köylerine, misal, iki dil bir bavul) yine de genel olarak sımsıcak bir hava hakimdi filme. son dönemde çekilmiş en başarılı türk filmlerinden bence. hiç ses getirmemesi çok üzücü.
