sabahın köründe arabesk dinleyip güne karamsar başlamamı sağlayan sevgili komşum;
Ben bu satırları yazarken sen muhtemelen saçma sapan bir şeyle meşgulsündür ama olsun ben seni her halinle kabul ettim. Kavgalarına katlandım, takiplerine katlandım, kendini mahallenin muhtarı sanıp geleni gideni sormana, bir nufus memuru edasıyla evde kim var kim yok sürekli yoklamana, bilir kişi sıfatınla okuduğum bölüm hakkındaki abuk sabuk yorumlar yapmana, her şeyine katlandım da adımı bir türlü söyleyememene katlanamıyorum.. Zor bir isim değilki her seferinde uyuzluğuna yapar gibi farklı bir adla hitap ediyosun. Kimlik bunalımına girip benliğimi kaybetmeme az kaldı, bünyemde bıraktığın tahribatın farkında olmayabilirsin ama seninle her konuşmamızın ardından kendime "ben kimim?" sorusunu sormaktan bıktım artık...
evet komşucum ben bu yazıyı sana yazdım, son cümlelerimi yazıp kendimi yormak yerine sana senin anlayacağın bir dille veda ediyorum (bkz: ismail yk- allah belanı versin) tez vakitte taşınırsın inşallah, sağlıcakla kal.
