okula başladığım ilk gün diğerlerinden farklı bir konumdaydım.gözlerim yaşlıydı ve arkadaşlarım olucak insanlara öğretmen masasından bakıyordum.saliha öğretmen bana o koltuğa oturmak için öğrencilik rütbemin yetmediğini anlatıyordu.ortaokul,lise,üniversite,mastır vs vs...
o günlerde bana çok şey öğreteceğinden şüpheliydim.elimi tuttun beni layık olduğum yere oturttun.günler geçti yeri geldi kafama vura vura 3 ile 5 i çarpmayı öğrettin,yeri geldi kızım dedin saçlarımı okşadın,yeri geldi kopya çektim yakaladın ama hep affettin sen beni.
mezun oluyorduk o gün.sen yanına çağırdın elime bir diploma verdin ve sıkı sıkıya sarıldın annem gibi.sıcaklığın hala yüreğimde saklı saliha öğretmenim.
ben büyüdüm koca kız oldum bir gün geldim yanına seni ziyarete baktım bir yüzüne.sonra kollarına aldın beni gerçek bir evladın gibi sarıldın bana dakikalarca ağladım,kaybettiklerim geldi o an aklıma,yanındayken değerini bilemediklerim ...ilk başladığım gün gibi seninle hayata yine ağladım küçük bir kız çocuğu gibi.dakikalarca hıçkıra hıçkıra...
kimse senin gibi olamadı,sen savaştın beni adam etmek için;diğerleriyse senden adam olmaz dedi her attığım adımda.çok özledim seni kimse değil senin gibi...
ve artık hep diyorum ki keşke daha çok vursaydın belki adam olurdum saliha öğretmenim.belki senin gibi olurdum,belki iyi bir insan olurdum.
