sapanla kuş vurmak bir sanattır.
uygun taş seçimi ( çok köşeli olmayan hafif yuvarlağımsı ) , y şeklinde dal parçası ( en iyi sapan tahtası incir ağacından olur ) , serum seçimi ( ne sapsarı nede tupturuncu ikisinin arası bir renkte olmalı ) ve taşı tutmak için deriden kılıf ( simetrik olarak açımış iki delik olmalı ) çok önemlidir.
daha sonra kuşlar ve manevraları hakkında bilgi edinmek gerekir. çünkü bazı kuşlar sanılanın aksine zekidir insan görünce kaçar bazıları ise insanlara güvenir ve sen hamleni yapana onu mıhlayana kadar beklerler.
atış yaparken dikkat edilmesi gerekenler vardır. mesela kuş arabayla sizin yada bir evin camıyla sizin aranızda bulunmamalı. yada taşın sekebileceği bir yerde tam açı ayarlanmalıdır. açısal tekniksel her türlü hesaplamalar yapılarak kuş vurulur.
tabi sonrasıda var bizden büyük abiler bize: " olum kuşu vurursan kafasını koparmalısın..yoksa öteki tarafta..." derlerdi.
ilk kuş vurduğum günü hatırlarım. 7-8 yaşlarındaydım kuşu kandından vurdum. kanadı parçalandı bir süre (5-10 dakka) onu iyileştirmeye çalıştım sonra büyüklerimin dediği aklıma geldi. evimizin tuvaletinde kafasını kapardım. apartman boşluğuna atmıştım. ama kolay kopmuyor kafa. baya uzuyo çiklet gibi.
ama daha sonra gusül abdesti aldığımı hatırlıyorum. ne alaka bende çözemedim. bir arınma bir temizlenme isteği sanırım.
ama şunu biliyordumki benim yaptıklarım bizim apartmanda oturan bir abimizden daha vicdanlıydı. o kişi vurduğu kuşları kafalarını koparıyordu , tüylerini yoluyordu , buzluğa atıyordu , daha sonra onu tavuk gibi kızartıp yiyordu.
ben de 10-11 yaşlarında arkadaşlarla uçarken havada vurduğumuz kuşu mangal şeklinde yaparak yemiştik. bende kanatlarından birini yemiştim. tavuk gibi tadı vardı.
