Ramazandan bir iki gün evveldi. Ancak yazabiliyorum zira kendime ancak gelebildim. Bizim başımıza geldi. Kendisini bizzat gördük mü bilemiyorum ancak aynı saygıyı gösterdik kendisine. Fazla dolanmadan hemen konuya gireyim.
istanbul Avcılar'da ben buyum nickli koyu Ak Partili arkadaşımla yürüyorduk. Akşam namazına çok az bir vakit kalmıştı ve az sonra Avcılar Merkez Camii'nin yakınlarından yürüyecek, ezan sesiyle kendimizden geçecektik. Millet çokça or.spulanıyor, ahlâkımızı bozuyor gerekçesiyle de kalabalığın bulunduğu "yürüme yolu" adı verilen yerden değil de arka sokaklardan, yavaş yavaş ilerliyorduk. Ben tam 40 yapar diyerek sözün özüne gelmiştim ki; "Aman ya rabbim"...
Bu ses, bu haykırış, bu Allah'u Ekber nidası...
Kafasında sarığı, siyah gür sakalları karnına değin uzanmış, evliya güzelliğindeki bir adam; yaşları on dokuz ya da yirmi olan bir kızın kolundan çekiştiriyordu. Kızın diğer kolundan da kızdan en fazla bir kaç yaş büyük olduğu anlaşılan bir delikanlı. ikisinin de ateist olduğu ilk görüşte anlaşılıyordu. Ne oluyor demeye kalmadan amca haykırışlarına gaz vermeye başladı.
"Yapamazsınn!! Tutamazsın o kızın elinden!! Hakk Yakar!!"
ben buyum nickli kardeşime döndüm o anda. O da benim gibi göz yaşlarına boğulmuştu. Anlamıştık... Bu olsa olsa hicbiseyebosunaiclenmeyenadam olabilirdi. Kız "git adam manyak mısın" diyerek bağırıyordu. ben buyum nickli güzel kardeşim tam öne atılıyordu ki; halkın etrafımızı sarmasıyla durdurdum onu. "Dur kardeşim, eğer üstüne yürürlerse müdahale ederiz" dedim. Gerçekten de karışan ortalığa karşı "haklısın, böylesine muhterem bir şahsı korumak boynumuzun borcudur" dedi ve dua olduğunu sandığım bir şeyler mırıldanıyordu. Zaten böylesine mübarek bir kardeşimden de küfür bekleyemezdim.
O sırada içimizden tekbir getiriyorduk. Halk daha da bir hiddetlendi ve "sana ne adam, babası mısın, amcası mısın" demişlerdi. Yılmadı. "Bekleyin burada, Allah hepinizin belasını verecek, mendeburlar" diyerek Akşam ezanı eşliğinde Camii'ye koştu. Biz de peşinden koştuk. Bir elini öper, hayır duası alırız dedik.
Muhterem Camii'ye girmeden önce bir kaç saniye içerisinde koşup abdest tazeledi. Nereden buldu bilemiyorum böyle kolum kadar bir odun bulmuş. Onunla birlikte Camii'ye daldı. içeride imam efendi henüz namaza başlamamıştı ki, hicbiseyebosunaiclenmeyenadam olduğunu düşündüğümüz amcamız şunları haykırdı göz yaşları arasında;
"Ey Cemaat, Karındaşlarım, Din kardeşlerim, Muhterem büyüklerim; Biz burada namazımızı eda etmeye çalışırken dışarıda din elden gidiyor. Or.spuluk tavan yapmış, binlerce dansöz var... Haram merde bile helal öğretiliyor. Koşunuz! Koşunuz! imanınızı gösteriniz." dedi. Cemaat'e yeni katıldığı anlaşılan, eski incici olduğunu düşündüğümüz bir kardeşimiz; ergenlik sivilceleri sinirden patlarken "ADAM HAKLI BEYLER" diye bağırdı.
Göz yaşlarımızı biz de tutamadık ama ağlaşma sırası değildi. ben buyum koşarak aşağıdaki çotanak fırınından odun topladı geldi. Ben de kalabalıkla beraber ilgili yere gittim. Orada bizi beklemekteydiler. Allah'u Ekber diyerek onları dövdük. Saçlarını başlarını yolduk. Süper Sonik odun darbeleriyle haşat ettik. Huşu içerisinde dayaklarını yediler. Bizlere kaldırdıkları elleri taş kesildi. Nihayetinde hicbiseyebosunaiclenmeyenadam olduğunu sandığımız amcamız ellerini açtı ve dua etti. "Allah'ım sen bizi bunlardan kurtar" derken yer yarıldı ve hepsini yuttu. Bizler önceleri hayret etsek de bir kez daha inanmış olduk.
Ses edemedik. Dinden sorar cevaplayamayız, mahçup oluruz diye yanına varamadık. Elini öpecek kudreti dahi kendimizde bulamadık. Halkla beraber oradan uzaklaşırlarken; Bizler Metrobüse kendimizi zar zor attık. ben buyum "hacı güzel dövdük ama hee" derken benim ellerim halen titriyordu. Yine de içimde bir huzur vardı. Akşam kafamı yastığa koyana kadar uyudum. Ohh mis..
