o zaman 9 yaşındaydım ve o geceyi az çok hatırlıyorum. ayakta zor durmuştum deprem olurken, babamın Kelim-i şehadeti sayesinde kesin öleceğiz demiştim ama yaşıyoruz işte, bu depremin psikolojik etkisi yaklaşık 5 sene sürdü. her yatışta bu gece deprem olur mu diye düşünmek ve korkmak vardı. şimdi büyüdük tabi, kim bilir 9 yaşında ölen kaç tane çocuk vardır bu günleri göremeyen..
allah hepsine rahmet eylesin, ülkemize bir daha böyle felaketler yaşatmasın. amin.
not: o zaman da istanbul-pendik' te yaşıyordum. şu an da buradayım ve aynı binadayım, deprem olursa bina yüzde 80 yıkılacak, ölürüz büyük ihtimal.
edit: ayrıca hayatımızda deprem yaşamamış bizler babamın deprem oldu demesiyle yaşadığımız felaketin adını koyduk, böyledir işte ilk kez yaşarsın ve unutamazsın.
