16-17 yaşlarındaydım, akşam geç saatlerde basketbol idmanlarından çıkıp eve geliyordum. havalar da soğuk mu soğuk, zaten akşam 10 dedin mi sokakta insan göremezsin bu kentte. biz bazen 11'e kadar devam ederdik antrenmanlara. dağıldığımızda herkes otobüse biner giderdi evine. bense bacak kaslarım gelişsin diye yürürdüm. bunlar giriş, şimdi özlediğim şeylere geleyim.
kafama kapşonu geçirip, sokak lambalarından ve benden başka insanın olmadığı sokak ve caddelerde yürümeyi özledim,
ellerim cebimde yürürken binalar arasında kaybolup müzik dinlemeyi özledim.
bunlar olurken bir de hafif bir yağmur yağarsa tadınmaz yenmez.
