ahmet altan'ın apo'ya minnettarlığını belirten ve aynı sapık duyguda birleşmemizi telkin eden önermesi. barışçılık kisvesi altında ahmet altan'ın nasıl hıyanetler barındırdığını artık iyice öğrendiğimizden cani ile masumu, saldıran ile meşru müdafaada bulunanı aynı kefede değerlendirme alçaklığı şaşırtıcı değil. şaşırtıcı olan bir şey varsa o da herkesin nasıl bu kadar aptal olabileceğini veri kabul etmesi.
kısaca şöyle bir şey söylüyor; adam onbinlerce insanın ölümünden mesul, biz bunların üstüne bir kalem sünger çekeceğiz, niye, önümüzdeki kısa ve belirsiz süre için ateşkese razı oldu diye. misal adam girmiş okulu basmış, sayısız çocuğu öldürmüş, pazarlık için geri kalan tek çocuğu öldürmedi diye ona minnettarlık duyacağız. öyle mi? bu kadar basit mi? evet, örnekte cuk oturuyor, bu geçici ateşkesin ardında insanların,çocukların kurtarılması gibi ulvi bir maksat yoktur. apo sadece ve sadece kendi kişisel çıkarlarını pazarlık konusu yapmak için böyle bir manevraya girişiyor ve ahmet altan minnet duymamızı istiyor. eğer ahmet altan kendini satmaya çalıştığı gibi hümanist bir insan olsaydı, apo'ya en hafif deyimle sitemden başka bir şey hissetmezdi. neden,kendi üç kuruşluk konforunu binlerce insanın, koca bir ülkenin selametinin önüne koyuyorsun diye. böyle derdi, eğer adam olsaydı.
