kişiler eğer konuşmayı biliyorlarsa neden-sonuç ilişkilerini karşılaştırarak mevcut çözüm önerileri bulunarak her iki tarafın da istekleri değerlendirilebileceği kadar değerlendirilebilir. fakat taraflardan birinin "bu zamana kadar boşuna öldünüz, biji miji hebele kıl yün" demesiyle tartışmanın kilitlenmesi ve kıvılcımlanması kuvvetle muhtemeldir. sonuçta iki taraf da olayı gurur meselesi yapmıştır ve milli değerlerin haklı savunulmasını dahi en taze beyinler bile faşist yaklaşım olarak anlayabilmektedirler. bu yüzden öncelikle insanların kendilerine biçtiği -daha doğrusu çevrelerinden kopyalayıp kişiliklerine yapıştırdıkları- politik ideolojilerden arınmaları şarttır. iki taraf da böyle bir diyaloğu kişisel beyin masturbasyonu olarak görüyorsa bu iş iş değildir.
şu da var ki, bir terör örgütünü muhattap almak veya teröristle pazarlık yapmak terör yapmaktan farksızdır. fakat örgüt sempatizanı, ya da en azından kafası bir şeylere bozuk bir kürtle konuşabilmek, en azından denemek ve bu şekilde neyin neden olmayacağını düzgün bir dille anlatmak gerekir. iki tarafın da birbirine havlayan köpek muamelesi yapması ve birbirleriyle alaycı şekilde konuşması yüzeysel bakan bir insana anlamsız gelebilir.
bu dünyada bazı ırkları yok sayan tek millet türklermiş gibi davranılması da cahilliktir. norveç ve isveçte sami halkının yok sayılması, hollandada okullarda anadil dışında eğitimin çok katı kurallarla yasak olması ve benzeri örnekleri araştırmadan konu hakkında yorum sıçmak da anlamsızlık abidesidir.
şu da değişmeyecektir ki türkiye cumhuriyeti bölünmez bir bütündür. anadili de türkçedir. bu ve bunun gibi ulusal değerleri değiştirmeye çalışmanın hiçbir anlamı yoktur. barış içinde yaşamak, ölümü göze alarak bir hiçi yaşamaktan* çok daha değerli ve onurludur.
