medyanin somurdugu bir diger hayat. cocuk sanatci furyasinin tekrardan canlandirilabilmesi sorununa verilen iki cevaptan biri aslinda. ancak bu furyayi tetiklemeye calisanlarin unuttugu o zamanki turk toplumu ile, simdinin toplumunun degerlere verdikleri onemin farklilastigiydi. kucuk onur ne olmadi ki? sarkici oldu, karate kid'in turk versiyonu oldu, hovarda oldu abilerinin ona dagitsin diye verdigi parayla. arabesk dinleyen kesim de ondan bikinca ve ergenlik gelip ses catallanmaya baslayinca klipleri donmez, yuzu gorulmez oldu. bu arada psikolojisine verilen zarar da kimsenin umrunda olmadan medyanin petrol siyahi gogunde kayan bir diger yildizcik oldu.
not: eger sen bir insana, biraktim cocugu, egitim alinmadan luks hayatin tum zevklerini tattirirsan bir daha o cocuk ders kitap yuzune bakar mi? onur'a yapilanlar ahlaki acidan uygun mudur sorusunun cevabi ne yazik ki hayir'dir. gonul isterdi ki, o hakikaten sesini kullanan birisi olarak konservatuar'a gitsin ya da hic unlu olmasin - unlu olmasaydi gelecegi farkli olurdu ama daha iyi ama daha kotu... en azindan kendi tercihi olurdu... kendi hareketlerinin sorumlulugunda olurdu...
