hayatımdaki iki adam, biri çağan ırmak, ilki babam.
iki tane cep telefonu kullananlardanım. birinin ekranın da babamın fotoğrafı, diğerinin ekranında da çok sevdiğim çağan ırmak´ın fotoğrafı vardır.
bu gün, yeni komşularımızın küçük, yaramaz, iki torunundan biri fotoğraflardan çağan ırmak olanı için:
- bu kim? diye sorunca ve sanırım derinlerde bi yerlerde bilinç altımda da bu olunca, ben, birden:
- benim erkek arkadaşım. demek suretiyle bir yalan üretmiş oldum.
aman yarabbim bu ne sihirli bi yalandı böyle. bi anda nasıl da ayaklarımı yerden kesmeye muktedir bi yalan üretmiştim böyle.
tabi herşey, çocuğun:
- ama bu çok yaşlı duruyo. demesine kadardı.
ben de ne yapayım:
- fotoğraftan öyle. diyip konuyu telefonumu çantama kaldırmak suretiyle kapatmış oldum.
ama yalandan da olsa ve o, bilmese de ne güzel güler bana fotoğrafından, her an.
