fiziksel zorluklara katlanmayı gerektiren bir ibadeti gerçekleştiren biri için doğaldır. ancak saygı beklentisi, yaptığı ibadetin doğası gereği anlamsızdır. şöyle ki:
oruç; açın yoksulun halinden anlamak için tutulur. aç ve yoksul, her gün çevresinde gönlünce yiyen içen insanlarla karşı karşıyadır. gelir adaletsizliği yaşanan bir toplumda, yoksul olmanın bedelidir bu. gündüz açtır, gece de aç yatacaktır. onun için, pastırmalı börekli iftar da olmayacaktır, sahur sofrası da.
yılda 30 gün aç kaldığı için terör estiren, kendisi açken etrafında yiyenlere içenlere demediğini bırakmayan biri, oruç tutsa ne olur tutmasa ne olur. bütün gün, akşam yiyeceği baklavanın böreğin hesabını yaparak aç kalmak, yoksulun halinden anlamanın doğru bir yolu olmasa gerek.
bırak, sen susuzken lıkır lıkır buz gibi soğuk su içsinler.
bırak, sen açken kebapları götürsünler, çatır çatır karpuz kesip yesinler.
yesinler içsinler ki, sen de yiyemeyeni içemeyeni anla.
sen bu işi allah rızası için yapıyorsan, saygıyı sadece o'ndan bekle.
