eskiden olduğu gibi gelsin, yanınıza kıvrılsın size sarılsın, saçlarını okşayın, canımsın diye sarılın..istersiniz..istemek yeterli degil. yapılabilecek her türlü şeyi yaptıktan sonra halen bunun olmasını beklersiniz cocugunuzun bir vicdanı oldugunu düşünüp..çırpınırsınız..özlemek istersiniz çocugunuzu..ne kadar ironik birşey çocucugunuzu özleyememek..ağlarsınız karşısında çaresizlikten 'bırakma bizi' diye..ama yine de sinirinizi kederinizle gizleyemez bağırırsınız ona; özleyemiyorum bile seni!
