Nerde duyduğumu ya da nerde söylediğimi hatırlamıyorum. Belli ki çok canım yanmış ya da çok amerikan filmi izlemişim. ( Allah yerine tanrı dediğime göre )
Aslında söyleyince ne kadar da sevimli bir söz gibi duruyor. Ama öyle değil. Bilir misiniz saklambaçda çamlak çömlek patlardı. Arkadaşımızla kıyafet, ayakkabı birşeyler değiştirirdik. Yanlış isim verirdi ebe bağıra bağıra çıkardık hepimiz çamlak çömlek patladı diye.
Çok güzel oyundu. Oynardık eğlenirdik. Bahar geldiğinde sağa sola uçuşan kelebekler gibi özgür hissederdik kendimizi. Eve gitmek zulüm gibi gelirdi her birerimize balkondan anne, baba, ağabey, abla her kim çağırıyorsa ona biraz daha yalvarırdık. O kadar eğlenceliydi ki kopmak istemezdik.
Ama bu başlıkta asıl konu o saklambacın eve giden kısmıyla ilgili değil. Tanrı'nın çamlağı çömleği dibimize tıkıp patlatması kısmı. Birşeyleri yanlış görmemizle, doğru görüp, bağırıp yanlış olduğunu yüzümüze vurulmasıyla ilgili. o yüzden elimizde 2 şey var Tanrı'nın bizimle saklambaç oynamasının ardından.
O eğlenceli oyun yüzünden ayakların kopana kadar köpek gibi şuursuzca yorulmak.
Kıçımıza sokulup patlatılan çamlak çömlek yüzünden ikinci defa ebe olmak.
Umarım sadece çocukluğumuzda oynamış oluruz bu oyunu.
Ve bizden geçti ama umarım ebe hep arkadaşlar olur...
