yaklaşık 10 senelik hikaye benimkisi... birbirimizin değerini hiç bilemedik seninle. ne zaman beraber olsak 1 hafta katlanabildik. 3 sene sürüp gitti böyle. tabi arada yaşanan birçok çocuksu hadise de oldu.
ben aşık oldum sana biliyorsun. bunu çok iyi bir şekilde kullandın. hep yanımda oldun ama arkadaş olduğumuzun üstüne basa basa. bu yaptığınla aynı zamanda benim de üstüme bastığını çok iyi biliyordun. bile bile bunu yaptın. geçen 3 senenin acısını çıkardın. eyvallah dedim tamam. haklı kız. bana cı çektiriyor. ses çıkarmadım. zaten bunu yapmaya da gücüm yoktu...
aradan 2 yıl daha geçti. ben dahil hayatındaki eskileri tamamen sildiğini söyledin bana. yani beni birkez daha öldürdün. yokluğuna alışmak kolay olmadı tabi. kaç defa telefon değiştirsen ben gittim buldum ve aradım seni. tekrar tekrar haykırdım sana aşkımı. olmadı...
hayatıma giren onca insan hep sana lanet ederek çıktı hayatımdan. bana değil. seni arıyordum çünkü. başka bedenlerde, ruhlarda, illerde... bulamıyordum. senin o gözlerine baktığımda hissettiklerimi hiçbirzaman hissedemiyordum...
6 sene sonra ben hiç çaba harcamadan çıktın geldin karşıma. hem de seni unuttuğumu düşünürken. 2 yıllık bir ilişkiden çıkmışken. artık sen yoktun hayatımda, şarkılarda. halbuki ben öyle sanıyordum...
geçen sene bu zamanlar tekrar gelip yanıma oturduğunda o günler aklıma geldi birden. aynı sıcaklığı görüyordum sende. aynı gözleri. aynı anlamlı bakışı... sanki sarhoş oluyordum. bütün vücudum karıncalanıyordu. dünya dönüyor ama sen duruyordun karşımda. sabit olan tek şey sendin. öyle geliyordu işte...
tekrar konuşmaya başladığımızda bir umut doğöuştu içime. benimle ilgilenmen, normal olarak konuşman. konuşmamızın, görüşmemizin yanlış olduğunu söylemen... bunların hepsi benim için olumlu gelişmelerdi. evet dedim kendi kendime. eskisi gibi olabiliriz. ( eskisi dediğimde işte sevgili gibi olmak )
yine olmadı. istemedin beni. silmiştin tamamen herşeyi. yada acı çektirmeye devam etmek istiyordun. eyvallah dedik kapattık.
tüm bunları neden yazdığıma gelince...
geçen hafta bugün!
alsancakta gezerken o sokağa girdim. geçen sene 6 sene sonra gelip yanıma oturduğun yer işte. o sokağa girdiğimde arkası dönük oturan bir bayan gördüm. saçları seninkine çok benziyordu... sensin sandım. içim bi tuhaf oldu. kalbim yerinden çıkacak gibi oldu. aynı zamanda taaa 10 sene önceki gibi kalbime biri sıcak suyu dökmüş içimde akıyordu bacaklarıma doğru. resmen eriyordum. ve bu duygu bana çok tanıdık geliyordu. 10 sene geçse de çok çok tanıdık geliyordu. ne yapcağımı şaşırdım. şimdi gerçekten oysa selam verip geçecek miydim, yanına gelip oturacak mıydım? ne yapacaktım şimdi... farkında olmadan yanımdaki arkadaşın kolunu sıkmışım. o kendime getirdi beni. tabi bu olaylar olurken o bayanı geçmiştik bile. baktım ki sen değilsin... öyle bir rahatladım ki anlatamam. yanımdaki arkadaşıma şunu sordum. " yanımda sen değilde kız arkadaşım olsaydı ne halt ederdim? " ... çok yerinde bir soruydu bu. çok seviyorum kız arkadaşımı. ama bu hissettiklerimi bir türlü hissedemiyorum.
kime yazık??? bana mı yazık? sevgilime mi?
neyse. en iyisi boşvermek...
--spoiler--
Yine Her Aksam Gıbı ßu aksamda YanLızım..
Masamda Tek Basıma Durmadan Icıyorum ,
ßir Tek Dusuncem Sensın senı dusunuyorum hep senı arıyorum,,
ßir Tek Dusuncem Sensın senı dusunuyorum hep senı arıyorum..
Şuan Yanımda oLsan Sana NeLer SoyLerdım ,
Kafam Hafif DumanLı Her derdımı dokerdım
bıraz umıdım olsa omur boyu beklerdım omur boyu beklerdım...
Sesın Hep kulagımda Fakat yoksun yanımda
Sesın Hep Kulagımda Fkat Yoksun Yanımda..
Dedılerkı asıksın ben buna ınanmadım
sana olan askımı sen gıdınce anladım
Şuan Yanımda oLsan Sana NeLer SoyLerdım ,
Kafam Hafif DumanLı Her derdımı dokerdım
bıraz umıdım olsa omur boyu beklerdım omur boyu beklerdım...
--spoiler--
