karanlık yolların hep ışıksız olduğunu söylemediler bana,
bir gün biter sandım bitmedi
yokluğunun bulutları içimde gitmedi
her sabaha karşı ben durdum ben beceremedim
tutamadım güneşleri,
hep doğdu üstüme üstüme,
titredi ellerim
üşüdüm
ısıtan yok
ilacı yok ki yokluğunun hükmü olsun,
boynumda asılı utancım başımı kaldıramıyorum,
karanlık yolların hep ışıksız olduğunu söylemediler bana
gülmenin ayıp olduğunu söylemediler bana,
ben küçükken söyleselerdi büyümezdim zaten
