garip bir duygudur. bıkkınlık, kırgınlık, küskünlük, öfke, boşvermişlik kaplayıverir her yanınızı. etrafınızda duvarlar örülmüştür ve zaman aktıkça nefes alamadığınızı düşünürsünüz. aldığınız her nefes gibi, her şey de tükenmiştir; ya da kişiye öyle geliyordur. hiçbir şey yapmak gelmez içinizden, sevilenler, sevenler daha bir yabancı gözükür gözünüze. boştur hayat...kaçıp gitmek, yeni başlangıçlara yelken açmak gelir içinizden. ona bile mecali yoktur çoğu zaman kişinin. arada sırada olur insana böyle haller; farkeder insan bu zor zamanlardan sonra yeşilin güzelliğini, havanın maviliğini ve içe çekilen her nefesin eşşizliğini. elbette geçer bir gün...
