öğrencinin "dünya varmış be kardeşim, ne günlerdi onlar beeea, atlattık allah a şükür, allah bir daha yaşatmasın" tarzı cümleleri sarfettiği haftadır.kişi pek çok badireler atlatmış, feleğin çemberinden defalarca geçmiş, sınavlarda soğuk soğuk terler dökmüş, kütüphane köşelerinde derslerle cebelleşmiş, sözlüğe girecek vakit bulamamış ve belki de uykusuz geceler geçirmiştir. her yönüyle zor zamanlardır. fakat (bkz: vize)ler ya da (bkz: final)ler bitmiş; kişinin ruhu sonuçlar açıklanıncaya dek bir gıdımcık da olsa huzur, sukut bulmuştur. sürekli entry girmektedir, arkadaşlarıyla takılmaktadır, kısa bir süreliğine de olsa ders kitabı, defteri vs. bir kenara atılmıştır; çünkü bunları görmekten gına gelmiştir artık. ders kelimesine bile tahammülü yoktur. gayet normal bir psikolojidir. geçicidir, daha doğrusu öyle olmak zorundadır. çünkü maraton tekrar başlayacaktır. kişi işte böyle bir (bkz: halet-i ruhiye) içerisindedir.
