her yerde deistim diye bas bas bağırıyorum. dinlere değil fakat tanrı'ya inanıyorum.
17 yaşındayım ve sanırım 6 yıldır metal müzik dinliyorum. o zamanlar devamlı dinlemiyorduysam da, imkânım vardı ve pek çok grup biliyordum. rammstein da bunların arasındaydı fakat bu adamları özellikle dinlememek isterdim. kendileriyle kesin olarak tanışmam yanılmıyorsam 14 yaşındayken oldu. yani "fanatizm" olarak adlandırabileceğimiz dönem, 3 sene kadar öncesiydi.
sonra endüstriyel metal denen nimeti keşfettim. büyüdük ve kirlendi dünya. bu camianın içine girme fırsatınıysa asla bulamadım zira dağınık halde bulunan rammsteinerler haricinde ortalıkta kimse yoktu. endüstriyel metalin benim gözümde 4 babası olan megaherz, rammstein, oomph ve eisbrecher amcalarının hepsini birden bilen ve dinleyen birisi yoktu. hala da göremiyorum öyle birini. bununla birlikte, geleceğin endüstriyel metalcilerini keşfetmeye çalışan, onlara destek olmayı düşünen birileri de yoktu.
sağolsun bootleg forumları, isveç'in bağrından kopan endüstriyelci ergenlerle, münih'in göbeğinde kafa sallayan rammsteinerlerle tanışma fırsatım oldu. o değil de, porno benim isyanımdı diyesim geldi lan birden, ne alâkaysa. her neyse entrynin ciddiyetini sikmeyeyim. hayallerimde daima almanya'ya yerleşmek, endüstriyel metal barları açmak, oralara takılıp "ağbi ramştayn diye bi grup var süper ya!" diyen gençlere davul, gitar neyin alıp "yeni ramştayn"lar olmalarını sağlamak vardı. hala da var gerçi.
"tanrı'ya inanıyorsun da hiçbir sikim yapmıyorsun, öyle inanç mı olur? her haltı kafana göre yap sonra tanrı var biz onu seviyoruz. yok ya!" diyorlar. aslında öyle değil.
kendisini sürekli düşünüyor, bana verdikleri için de kendisine teşekkür ediyorum. wiener blut dinleyip iliklerime kadar abazanlaşırken, beni dünyadan uzaklaştırıp sapıkça olsa da huzura ulaştırdığı, karanlığa attığı için minnettarım. zayıf kaldığım zamanlarda bana "ein weg, ein ziel, ein motiv, ramm-stein!" diye bağıran bir till lindemann verdiği için kendisine nasıl teşekkür edebileceğimi bilmiyorum.
okulum şehrin doğusunda kalıyor. asosyalim, dolayısıyla minibüse binmekten ve pek çok insanla muhatap olmak zorunda kalmaktan açıkçası pek hoşlanmıyorum. fakat doğuya doğru giderken, karşıdan yükselen güneşi görürken sonne dinlemek, "hier kommt die sonne"yi duymak ve 10'a kadar saymak bütün korkumu ve nefretimi almaya, beni topluma karıştırmaya yetiyor.
ve tanrı'ya dua ederken gözlerimi kapatıp bir şaheser dinlemekten de ölene kadar vazgeçmeyeceğim.
hiçbir sanatçıya ortaya koydukları sebebiyle tapınmam. "of bayılıom yha harikalar" deyip ne yaptıklarını, ne ettiklerini takip etmem. endüstriyel metal grupları da öyledir benim için. rammstein da öyledir fakat bunlar benim için "endüstriyel grupları"na dahil değildirler, onlar rammstein'dır. sadece odur. onlar tanrı'nın söylediklerini iletirler. onlara bayılmaya, "olm siz mükemmelsiniz" demeye gerek yoktur.
gözleri kapatıp kulakları açmak ve düşünmek yeterlidir.
ve "of aq choq ghurulthulu yha" dediğiniz şeyler, bazı insanlar için kutsal değer sayılabilir.
