son umut kırılmıştır kaf dağının ardındaki
ne selam artık ne sabah...
kimseler bilmez nerdeler namlı masal sevdalıları
evvel zaman içinde, kalbur saman ölür...
kubbelerde uğuldar bâki, çeşmelerden akar sinan
an gelir
lâ ilahe illallah
kanuni süleyman ölür...
görünmez bir mezarlıktır zaman
şairler dolaşır saf saf tenhalarında
şiir söyleyerek...
kim duysa korkudan ölür
tahrip gücü yüksek saatli bir bombadır patlar
an gelir attila ilhan ölür
nasıl da deyivermiş, nasıl da saplayıvermiş, nasıl kusmuş ve nasıl basmış kan tükrükleri ile mührünü?
tüm bu soruları ardarda sordurabilecek türden bir attila ilhan şiiridir. ne vakit yankılansa o titrek sesi kulaklarımda, ne vakit bir kitabın sayfaları arasında karşıma çıksa, ne zaman bahsi geçse ömrümden çalıyor.
