benden hiç beklemediğin bir şeyi yaptım değil mi? senden vazgeçtim. seni hep hoşgöreceğimi sanıyordun ama bu kez sana tahammül edemedim. evet, kendime de öfkelendim bu dönemde ama sana da kızdım. beni hiçe saymana daha fazla dayanamadım işte. canım yanmasın diye görmezden geldiğim gerçekler birbir karşıma dikildi bu dönem. aklıma sana yalvarışlarım geldi. üzüldüğümü, kırıldığımı açık açık söylediğimde hep seni yanlış anladığımı söylerdin ya, işte aslında her şeyi doğru anladığıma emin oldum bu dönemde. kendime haksızlık ettiğim günleri düşünüp hesap ettim ince ince. oysa ben seni hesapsızca sevmiştim. acı çekmeyi, aşkımın bir parçası olarak benimsemiştim. hata yaptığımı anladım bu dönemde. ilişkilerin karşıklı alıp vermeyle sürdüğünü idrak ettim. tek taraflı fedakarlıkların sadece enayilik olduğunu öğrendim. aşkın ruhu doyuran bir duygu olduğunu, ilgisizliğin aşkı öldürdüğünü ve sonunda ruhun aç kaldığını anladım. bugün tam 1 ay oldu en son mailimi sana göndereli...ne kadar haklı olduğumu kendime ıspatladım. senin için hiçbir zaman önemli biri olmadığıma emin oldum bugün. beni bir kalemde silip, birgünde aklından çıkardığına emin oldum. senin iyi rol yapan, nabza göre şerbet veren biri olduğundan da şüphem kalmadı. hayatına alıp pozitif enerjilerini vakum gibi çektiğin başkalarının da olduğu yönündeki düşüncelerim kuvvetlendi. artık mutlu olabilirsin; sonsuza dek bensiz hayatını sürdüreceksin. gün gelir de bana ihtiyacın olursa ne mi olacak? yanında ben olmayacağım...
