bunun açık adı çaresizliktir. yaratıcıya inanmayan birinin, insanların tuttuğu oruçtan dert yanmaması gerekir. bu tür cümlelerin kurulmasının altında yatan kafasındaki bazı şeylerin oturmamış olmasıdır. kendi benliğinde kabul edemediği şeyleri savunurken bile kendi kendini aldatmaktır.Arada kalmışlığın verdiği düşünce "ulan ya doğruysa" diyordur içinden.
işte müslüman bir yere kadar anlar sonra arada kalmamak için bir şeyleri kabul eder.
insanların arada kalmaktansa bir tarafa yönelmesinin ne kadar huzur verdiğini anlaması lazım. o yüzdendir ki,kendinin yap(a)madığı şeyleri başkasında gördüğünde yıpratmaya çalışma. "Nedir bu korkunun sebebi" diye kendine sor.
