düşmanımın düşmanı dostumdur, felsefesinin birleştiriciliği sayesinde vücud bulan eylemdir. başka zamanlarda birbirlerini en sıkı düşman olarak gören iki siyasi görüşün, mezvubahis sevilmeyen iktidar olduğunda sanki aralarında daha önce hiç sorun olmamış gibi davranmaları çok manidar.
elbette ki bu ortak yapılanma referandum sonrası tekrardan çatlak verecek. bu birleşim aslında emeller ortak olduğunda insanın ne derece gururunu yok ettiğine iyi bir örnek. şöyle ki hala ülkücüler yeminlerinde ' kapitalizme, emperyalizme ve bunun yanında da komünizme karşı ' sözcüklerini sarf ediyor. amma ve lakin bir konuda o karşı olduklarının sonuna kadar ardında duruyorlar.
tabanlarınızı oluşturan 'ülkü ocaklarınızın' da isimleri değiştirirsiniz artık. dahası sizler hayır diyor diye apoya da sempati beslemeye başlarsınız. beklerim.
edit: oo yine eksilendik iyi mi. yine sözlerimiz birinin zoruna gitmiş.
