hem onun iyiliği için önce senin iyi olman gerektiğini düşünmek hem de dışarıya çıkıp özgürce yürümek gibi kolayca bir işi bile tek başına yapamadığını görüp hüzünlenmektedir. bazen onun yüzünden yapamadığı şeyler için ona kızmak ama onun saf, seni kızdığını bile anlamayan gülüşüyle tekrar üzülmek ve kendini suçlamaktır. susadığını, acıktığını ya da bir yerinin ağrıdığını bile söyleyemediğini düşünerek insanın içinin kan ağlamasıdır.
varlığına sevinsem mi yoksa durumuna üzülsem mi bilemediğim garip bir his...
