küçüktüm o zamanlar..şimdi ki gibi hüzün yoktu gözlerimde..
ramazan ayının ortalarına doğruydu.kış en ağır yüzünü gösteriyordu.*sokaklar evlerin bacalarından çıkan kara dumana inat bembeyazdı.
sırtında ki sarı kazağı ve ayağında ki eski ayakkabısıyla karlı yolda ilerliyordu çoçuk.zeminden çıkan " gırrrç..gırçç" seslerine dikkat kesilmişti ki az ilerde beliren karaltıyla yüzünde bir gülümseme belirdi.fırın görünmüştü artık..sıcak pide nin hayaliyle midesi kazınmış ve fırına daha hızlı yürümeya başlamıştı.fırına geldiğinde içeriye sıkışmış insanları gördü buğulucamın üzerinde ki el izinden.içeriye girmesi imkansızdı.ta ki yaşlı adam elinde ki pidelerle dışarıya çıkana dek..
içerisi oldukça havasızdı ama oldukça sıcak ve kalabalıktı.kısa boyu onu diğer insanlar arasında adeta görünmez yapmıştı.ama o bunu bir fırsat bilip on kişinin arasından sıyrılıp iki tane pidesini almayı başarmıştı.
