1.sırtımda çıplak
islak nefesin
bi gidip bi geliyor
biz senlen yatmıyoruz ki
yaşamıyoruz da
hep yarışıyoruz
sen mi ben mi
önce kim
ölümü öldürecek diye
(can yücel)
2.bilmek acı çekmektir. ve bildik;
karanlıktan çıkıp gelen her haber
gereken acıyı verdi bize:
gerçeklere dönüştü bu dedikodu,
karanlık kapıyı tuttu aydınlık,
değişime uğradı acılar.
gerçek bu ölümde yaşam oldu.
ağırdı sessizliğin çuvalı.
(pablo neruda)
3.yalnızca benden kaçma yeter
boş sözler de etsen duymak istiyorum seni
sağır olsan gönlüm sözlerini ister
dilsiz olsan gördüğünü.
kör olsam, seni görmek isterdim
sen yanımda yol gösterici oldun
uzun yolun daha yarısı bile aşılmadı
bir düşün içinde yaşadığımız karanlığı
'bırak beni yaralıyım' desen de boşa
görevden dönülmez, yalnızca ertelenir
başka bir yerde değil, yalnızca burda
bilirsin özgür değildir gereksinilen kimse
gönlüm her şeyden önce seni ister
biz de diyebilirim, ben yerine.
(Bertolt Brecht)
