son on yılda elli yıl gerilemiş bir ülkenin genciyim ben. bizden öncekilerin umursamazlıklarının hesabını verecek olan gencim ben. ülkeyi ikiye bölenlerin yoketme planını önlemek için canımı verecek olan gencim ben. damarlarımdaki asil kan birilerince, belki sadece komplo teorisi ama, birilerince ilaçlanarak yok ediliyor. ne asillik nede asaletin olmadığı bir ülkede dini siyasete alet edenler hüküm sürüyor. gaflet dalalet ve hatta hıyanet içinde bulunuyorlar. bizimse ne konuşmamıza ne yazmamıza ne de duymamıza izin veriyorlar. görmenin bile yasak olduğu bir ülkenin genciyim ben.
kurulan bütün devlet organları ya yok edilmeye çalışılıyor ya da özelleştirilerek fransızın, ermeninin, yahudinin eline geçiriliyor. köprüsünü japona, uydusunu fransıza, uçağını amerikana yaptıran bir ülkenin tüketim kölesi olmuş genciyim ben. medyada ninniler okunuyor. biri aşağı biri yukarı biri paralı... biz elektrik su faturasını ödeyemiyoruz atam. annem babam bu ülke için herşeylerini vermeye hazır memurlar. ama gece karanlık, gün susuz geçiyor atam. ve ben elinden yazmaktan başka birşey gelmeyen bu genç şimdi yavaş yavaş ölüyor.
ülkesini, topraklarının kaderini, ailesini arkasında bırakıp gitmek istemiyor fakat ölüyor. bu belirsizlik hali öldürüyor onu. sensizlik öldürüyor atam. lideri olmayan arslan ailesi gibi herkes kendi davasında at koşturuyor, herkes kendisini düşünüyor. ve ben kimsenin ülkesini düşünmediği bir ülkenin genci olmaktan utanıyorum. bu utanç öldürüyor atam...
belki bir gün, eğer o gün gelirse, göklerden izle bizi.
