türkiye'de pek çok şey gibi avrupa'dakiyle karşılaştırılamayacak kadar azdır. ama yazının sonunda küçük bir karşılaştırma yapacağım. pek çoğumuz evcil değil ama sokak hayvanlarına belediye tarafından uygulanan eziyeti biliyoruz. zehirlemeler, barınaklarda aç bırakmalar, işkence usulü sokaktan toplamalar vs. bunlar sokak hayvanlarının hayattayken çektiği zulümlerken, bir de öldükten sonra evcil hayvanlara verilen değer var ortada. türkiye'nin tek hayvan mezarlığı tuzla'da ama kimse bilmiyor. bilen de pek bir şey kazanmıyor, bahçesine gömse hayvan daha huzurlu uyuyacak, o derece pis, bakımsız. sağolsun vatandaşımız da "hayvanla insan bir mi canım, hayvanın mezarına taş koymak da neyin nesi?" mantığı ile belediyeye itiraz etmiş ve mezar taşı konulmasını bile engellemiş. gücü yeten yine parayı bastırıp dikiyor taşını mezarın başına, çocuğu kadar sevdiği hayvanına en güzel dilekleriyle veda ediyor. şimdi türkiye'de sadece bir tane belediye tarafından resmiyeti olan hayvan mezarlığı varken avrupa'da bu sayı her şehirde en az bir tane. üstelik avrupa'da bizim vatandaşımız gibi hayvanlara önem vermemezlik yok, aksine hayvanla insanı bir tutarak hayvan için de ülkede bir kayıt yaptırmak mecburi. bir haberden yola çıkarak yazdım bu yazıyı kendi düşüncelerimi de ekleyerek.
