hiç bir inanan inançsız gördüğü zaman "aaa bu inançsızmış dur şuna tahamülsüzlük edeyim" demiyor, bu bir reflex olarak gelişiyor çünkü. eğer bizi çekemiyorsakta bizim gibi insanların olduğu yere gidecekmişiz ; bak sen küçük enişteye , adama demezlermisen kimsin ulan diye. işte mantık burda bozuluyor arkadaşım, bi orta yolu bulayım, bir anlaşma sağlansın yok, her zaman ya sev ya terk et mantığı içerisinde gelişiyor. ayrıca sorarım burdan efenim, kimin düşüncesi dogmalara dayanıyor, kim şüphe edemez?.ben kendi inançsızlığımdan şüphe ederim, ben kendi inançsızlığımı yerden yerede vururum gerekirse, ama sen yapabilirmisin bunu? yaptırabilirmisin yada?.kabul edin çoğunluktasınız ve ordan kazanıyorsunuz, düşünün bir grup inançsızın içinden geçerken müslüman olduğunuzu belirtilin bakalım ne tepki alıcaksınız, bide tam tersini deneyin bakalım, inançlı bir grubun içinden geçerken inançsız olduğunuzu belirtin.*
dedim ya çoğunluktan kazanıyorsunuz diye, sevinmeyin.**
