bir türkiye gerçeği. her önüne gelen işçi dostudur. uzaklarda çok uzaklarda günce 12 saat çalışan ona rağmen çok az para kazanan temiz, iyi yürekli işçilerin olduğu düşüncesi yatar hep kalbimizde. halbuki yok. nerde işçi? bi tane öyle işçi göremedim. ama heryer bu olmayan işçilerin hakkını savunan adamlarla dolu. nerde kardeşim bu işçiler? artık işçi mi kaldı. benim bi tane işçi akrabam var devlette kadrolu işçi akşama kadar yatıyor 2000 lirada maaş alıyor. bi tane akrabam da sendikacı bu olmayan işçilerin hakkını savunarak para köşeyi döndü, üçüncü arabasını aldı sendikacılıktan.
artık işçi mi kaldı lafını açayım. artık devir işçi devri değil. üretimin tamamı nerdeyse çin'de yapılıyor. bu sözlükte 1 tane işçi var mı? bulamazsın. ama herkes özel sektör de çalışıyor. peki bu işçi haklarını savunanlar bu özel sektördekilerin haklarını ne diye savunmuyorlar? günde 10 saat call center köşelerinde telefondan hakaretler işiten gençliğini çürütenleri neden savunmuyorlar? şeflerinin altında mobbing işkencesi gören özel sektör çalışanlarını niye savunmuyorlar? bunların çektiği işkence o bıyığı ağzına dolan işçilerin yaşadıklarından daha mı az eziyetli?
