ecel gelince çalmazmış kapı
azrail usulca gözünü kırptı
yaktı yüreği, yıktı bir hayatı daha
ve yaptı görevini
"umarım yapmıştın ödevini"
dercesine gülümsedi
bu eller ağladı
mürekkep oldu kaleme gözyaşı
beyaz sayfalara damladı...
kalemden kanlar aktı
gözlerim kapandı
ellerim yazandı sözlerim
ben özlerim...
özlerim geçen günleri
geçmişin sokaklarında kimsesiz bir çocuğum
duvar diplerinde dizlerime sarılıp ağlarım
sebepsiz.
nefessiz kaldım ecel aldı yüreğimi
ne olur tanrım ver teselli!
artık ben de gülebilirim
yababilirim değil mi ? !!!
