geçen hafta dükkanda bilgisayarın başında pineklerken gözlerimin faltaşı gibi açılmasına sebep olmuş usta oyuncu. yanımdaki dosta, işyerinin kapısının önüne set çeker vaziyette araba koymakta neyin nesi, bu yakışıksız oldu diyordum mırıldanarak. bunu ifadelerken açıkçası görgü eksikliğine falan da temas ettim. kapının önü o derece kapatılmıştı ki, bir müşteriye geçecek yer kalmamıştı. sonra baktım, arabadan şevket altuğ çıkıverdi. anlık bir yumuşuma peydah oldu bünyeme. sohbete koyulduk, geçen sene gördüğümde belinden rahatsızdı. nasıl olduğunu sordum. çakı gibi olduğunu söyledi. kısa muhabbet günün yorgunluğunu atmama önayak oldu. keyiflendim, mırıldanmalarımı unuttum. iyi olduğuna hayli sevindim. süper baba izlediğim zamanlara minimal bir yolculuk yaptım onu gönderdikten sonra. keyifliliği su götürmez bir yolculuk...
