necip fazıl'ın tanrı kulundan dinlediklerim adlı kitabında bu konu ile ilgili dikkate değer bir nokta gözüme çarpmıştı bir süre önce :
''...hasan ali yücel,sahiden bu zamana kadar kimsenin el atmaya cesaret edemediği,senin(nfk kendinden bahsediyor) de çok önceden kadrolaştırmış bulunduğun davalar üzerinde,müthiş,büyük rizikolu işlere girişmekte asla tereddüd etmeyen;fakat bu işlerdeki gerçek kıymet hükmü olarak onları hiç el sürülmemiş olmaktan bir derece daha akamet ve ızdıraba uğratan bir israf ve ''gösteri'' ustasıdır.''
Buradan anladığım kadarıyla,hasan ali yücel ile nesildaş ve arkadaş olan necip fazıl,hasan ali'nin eğitim devrimi taslağını kendisine malediyor.ilgimi çeken kısım burasıydı.
ama sonuna da,yücel'in girişiminin,esas amacının dışına çıktığını ekliyor.
esas amacı da,''ana fikir,plan,okumayı genişletme,yetiştiriciyi yetiştirme,mektep kitapları,dil ve ıstılah,üniversite(politeknik),yabancı profesör,avrupa'ya gönderilecek talebeler,san'at ve ilim hareketlerini doğurma ve koruma,halk terbiyesi,dünya irfanına nakil,kütüphane ve müze'' konu başlıkları altında topluyor ve yücel'in bu mevzulara ya hiç girmediğini,veya yüzeysel çalıştığını vurguluyor.yani,köy enstitülerinin kuruluş amacı,komünist yetiştirmek değildi tabii.ama bir süre sonra,kurucusu olan yücel,işi bilgili,ilim sahibi öğrenci yetiştirmekten bir adım öteye taşıyıp 'kendi görüşünü benimseyen bilgili,ilim sahibi' öğrenci yetiştirmeye başladıd,diyor üstad.
kısacası,kuruluş amacı bu ülkenin başına gelmiş en güzel şey idi,fakat devamını getirmeyi devlet istemedi,kapatılması baştan beri isteniyordu,yücel de bunun yolunu istemeyerek de olsa açmış oldu.
