kendi dünyamız ölüyor. insanlığa açılıyoruz. içimizde barınan duygularımız herkesin dilinde şimdi. dünyamız ölürken son kez uğurlayan biziz. her şeyi bilen herkes yok yanımızda. o masum düşünceler bir bir gürültüden patlayan beyinlerden akıyor. duygusal atıklarımız iç dünyamızı köreltti. ne oldu aşkımız, acımamız, sevgimiz.. kalıntılar neden kalbin verimini tıkadı. dünyamız ölüyor ve hiç bir şey yapmıyoruz.
