bir hayvanı gerçekten sevmek ile başlar ki çoğunlukla kedi köpektir ilkler. sonraları sivrisineğe, hamamböceğine bile kıyamaz olursun, incitemez, öldüremezsin. Zaten zor olan stresli hayatını zorlaştıracağını bile bile daha çok kediye köpeğe sahip çıkarsın. et yiyemez olursun, hiç görmediğin sadece hikayelerini işittiğin katledilen hayvanlar için hüngür hüngür ağlarsın. Hele yıllarca birlikte yaşadığın köpeğin ölünce canın öyle bir yanar ki, onun oturduğu kanepeye, fotoğraflarına bakamazsın. Sana bakışlarını, kokusunu, havlamasını hep için sızlayarak hatırlarsın. hayvanları bu denli sevebilenin insan sevgisi de daha karşılıksız ve doğal olur. zaten sevgi karşılıksızsa gerçektir, gerçekse sınıflandırılamaz, sevmeyi sevmektir özü. sevginin başına gelen sıfatlar lafügüzaftır.
