pencereden baktım, hiç ağaç yok.
her yer su... tuzlu!
oysa ki o gece sokağa girdiğimizde bizi karşılayan koca çınar öyle miydi? hani şu çınar ya, yolun ortasındaki, sola dönüyorsun karşına çıkınca.
hahaha yolunu biliyorum, evini de. teslim ol, kaldır kollarını. korkma sarılacağım.
pencereden baktım, ışıklar...
şehrin ışıkları... uzun!
oysa ki penceden bakınca turkuvaz yeşil' i görmem lazımdı sol tarafta, arkasında gökdelen silüeti. orası neresi, yeni mi yapıldı? şehri küstürdüler! dağınık yerleşmiş beton blokların arasında turkuvaz yeşili.
pencereden baktım, gemiler...
limandaki yük gemisi sesleri... düüüüüüüüüüüt!
oysa ki guuur huuur sesleri kulağımı aşındıran. lanet güvercinler! uyandırdınız beni tatlı uykudan. balkonda güvercin var galiba. defolun yeşil' in bahçesine! durun durun bir dakika, iyi ki uyandırdınız beni; uyurken gülümseyen adamı gördüm yanımda. şiiişt sessiz olun; güvercinler sustu. tek ses nefes alıp verişiydi kulağımda... arkasından kıkırdamalar, kendini tutamamalar. salaksın sen! biliyorsun sebebini.
pencereden baktım, bulutlar...
akşam kızıllığı... renk cümbüşü!
oysa ki beyaz olması gerekirdi bulutların. aynı zamanda yumuşak... kafamı koyunca huzura ermem gerekti. kahretsin! göğsüne yatınca bir kere, bulutlar yetmez oldu. kuş tüyü yastığımı attım çoktan. pöööf! dur ben bulacağım sebebini. bilmiyorum, bakma öyle; hınzır hınzır gülme. yaaa utanıyorum!
