genelevler devlet kurumu değil devlet denetiminde faaliyet gösteren kurumlardır. orada çalışan kadınlar devlet memurundan çok farklıdır. memurun sosyal güvencesi vardır, az da olsa maaşı vardır ve hayatı düşe kalka da olsa garanti altındadır. yani memurlar bir şekilde yaşarlar ve hepsi bireydir.
genelev kadınları kadın satıcıları tarafından sürekli borçlandırılırlar. böylece o kadıncağızlar borç ödemek için sürekli etlerini satmak zorunda kalırlar. sektör böyle çalışır. her ne kadar bu iş devlet kontrolünde olsa da bu sistem kırılmaz. bir bakıma devlet denetimi göstermeliktir diyebiliriz. mesele o kadınların muhabbet tellallarına borç seneti imazalaması kendi gönülleri ile yaptıkları bir şey değildir. zorla imzalattırılır o senetler. devlet bunu bilir, ama seyirci kalır. devletin tek denetimi genelev kapısında yaptığı kontrol ve kadınların bulaşıcı hastalıklara karşı sağlık kontrolü yapmalarını sağlamaktır.
yani bu kadınların durumu memurlardan çok farklıdır. genelev kadınları ne yazık ki birey bile değildir. muhabbet tellallarının gözünde onlar birer maldır. çoğu cahildir. sosyal güvenlik pirimlerinin yatıp yatmadığını bile kontrol edemezler. pirimlerinin ödenmediğini anlasalar da kime şikayet edeceklerini bilemezler. dedim ya onlar malesef pezevenklerin gözünde birer maldır.
